گروه علمی فرهنگی هنری

و سپس به بحث پیرامون سوره مبارکه «العصر» و اهمییت زمان در آن سوره پرداختیم.حال می خواهیم که ببینیم که چرا انسان در ضرر است و در خسران به سر میبرد بعد از آیه ای که قسم خورده شده است به عصر و زمان؛می خواهیم کمی دو دو تا چهارتا بکنیم:

1)اگر او هر روز سه ساعت تلویزیون ببیند در طول عمر 7 سال و نیم برای دیدن تلویزیون وقت گذاشته است.

2) اگر او هر روز 45 دقیقه برای دستشوئی وقت بگذارد در طول عمر تقریبا 2 سال برای دستشوئی رفتن وقت گذاشته است.

3)اگر او هر روز یک ساعت برای کار با اینترنت وقت بگذارد در طول عمر 2 سال برای کار با اینترنت وقت گذاشته است.

4)اگر او هر روز برای حمام و بهداشت و یا جلوی آینه بودن 10 دقیقه وقت بگذارد در طول عمر حدود 150 روز برای این کارها وقت گذاشته است.

**6)در نهایت اگر او فقط و فقط 25سال وقت داشته و دارد که به تحصیل و انسانیت و اعمال صالح بپردازد(اصل3)تا در نهایت در آخرت دچار ضرر نشود(اصل2) و خداوند از او راضی باشد(اصل1)

البته گفتیم که 5مورد بالا اگر در راستای همان سه اصل باشد مقدس و کاری پسندیده است.ولی واقعاً 25سال(دقت کنید که در 5مورد بالا از استراحت ها و وقت کشی ها مثل در ترافیک بودن و در راه بودن حرفی زده نشده است)انسان وقت دارد که تمام آرزوهایش را عملی کند.

وقتی به آمار بالا نگاهی می اندازیم نیک به معنی این که « همانا انسان در خسران به سر میبرد»واقف میشویم ودر لحظه یأسی بر انسان عارض میشود و انسان از دنیا میبرد.باید دقت کرد که اوضاع بدتر میشود وقتی که به ما میگویند که این 25 سال دیگر تکرار نمیشود.باید خودت راهت را بروی وخودت به آرزوها و آرمان هایت برسی تنها خودت...

اینجاست که انسان غرور را کنار میزند و با دیگران به مشورت مینشیند،از تجربه های دیگران استفاده میکند تا راهی راکه دیگران بیراهه رفتند را ما بیراهه نرویم.اینجاست که معنی دین و آیین به نیکی فهمیده میشود.اینجاست که درک میشود که چرا یک دین می آید و پیامبری تا مردم را راهنمایی کند.بحث پیرامون این مباحث بسیار زیاد است ولی این نکته مهم است که:

«رفقا وقت نداریم...اگر کاری در سر دارید بجنبید که ساعت شنی مان نمی ایستد و هر لحظه از عمرمان کم میکند»

تا اینجا به گرانبها بودن زمانی که دارد سپری میشود به خوبی واقف آمدیم ولی حالا میخواهم تیر خلاصی را بزنیم و کلهم اجمعین در یأس و نا امیدی غوطه ور شویم...در آماری که در قسمت دوم ارائه شد ما فرض بر این بود که آن انسان 60سال را مطمئن هستیم که عمر میکند...ولی ما چه...چه کسی میتواند تضمین دهد تا یک دقیقه دیگر زنده است...

پس هر لحظه مرگ مثل سایه به دنبال ماست و در تعقیب ما تا زمانی معین بر ما چیره شود...

اینجاست که هر تفکری غیر الهی و هر تفکری که به دنیایی پس از مرگ ایمان ندارد دچار شکستی بزرگ میشود و به معنای کامل به هیچی و پوچی (دقت کنید این مقام را با مقام عرفانی الهی خلط منحث نکنید)میرسند و ناامیدی در اینچنین تفکری غوطه ور شده و اینجاست که انسان دست به کارهای جنون آمیزی میزند.

mahya

ساعت15:31---24 فروردين 1391

[وب سایت]

ممنون که به وبلاگم سر زدی. وبلاگت خیلی باحاله.

عبدالله

ساعت9:57---24 فروردين 1391

[وب سایت]

با سلام منم از وبلاگ شما دیدن کردم و ممنونم که واز وبلاگ ما دیدن فرمودید